Van Huizen naar de Haan
25 augustus 2016 - De Haan, België
Bij vertrek had ik nog steeds geen besef dat ik op het punt stond dat het avontuur nu echt ging beginnen. Meerdere mensen vroegen het weekend voor vertrek ook 'ben je er klaar voor'?, 'heb je er in in'? 'vind je het spannend'? en meerdere keren was mijn antwoord 'ja maar ja ik heb nog niet echt het gevoel dat ik zolang wegga ik ben nog gewoon in Nederland, dat komt misschien als ik wegga.
Bij vertrek had ik dit gevoel nog steeds niet wat ik gek vond maar dat heeft misschien ook tijd nodig dacht ik.
in de auto onderweg naar geen idee waar ik als eerste zou stoppen begon het goed. Muziek lekker hard, de Ipad met maps me open naast me vol vertrouwen dat ik zonder doel nooit echt verdwaald kon raken.
Eenmaal tegen te avond ergens in België wilde ik toch wel ergens gaan stoppen en besloot de stad Brugge in te rijden, geen idee waarom. Eenmaal van de snelweg met een maps me app die mij geen duidelijkheid gaf over waar ik was en een rondje te hebben gereden in Brugge raakte ik redelijk in paniek. Met tranen in mijn ogen raakte ik verdwaald in Brugge en had geen idee waar de snelweg was. Ik wilde hier weg, stoppen met rijden, ergens eten, en het liefst ergens aan het strand parkeren. Dit leek plotseling zo onmogelijk dat ik begon te huilen uit complete wanhoop, ik miste na een paar uur alles en iedereen en raakte het vertrouwen kwijt dat ik dit alleen aan kon. Na een hoop tranen besloot ik de weg te vragen bij een bezine pomp die op het punt stond om te gaan sluiten maar gelukkig kon de meneer door de deur nog net de richting naar de snelweg aanwijzen. Al snel zat ik weer op de snelweg opweg naar het strand. Bij het zien van het bordje richting 'de Haan' wist ik meteen dat dit mijn eerste bestemming zou zijn omdat dit de achternaam van Janice is en dit de beste reden was voor de plek voor mijn eerste bestemming.
Bij vertrek had ik dit gevoel nog steeds niet wat ik gek vond maar dat heeft misschien ook tijd nodig dacht ik.
in de auto onderweg naar geen idee waar ik als eerste zou stoppen begon het goed. Muziek lekker hard, de Ipad met maps me open naast me vol vertrouwen dat ik zonder doel nooit echt verdwaald kon raken.
Eenmaal tegen te avond ergens in België wilde ik toch wel ergens gaan stoppen en besloot de stad Brugge in te rijden, geen idee waarom. Eenmaal van de snelweg met een maps me app die mij geen duidelijkheid gaf over waar ik was en een rondje te hebben gereden in Brugge raakte ik redelijk in paniek. Met tranen in mijn ogen raakte ik verdwaald in Brugge en had geen idee waar de snelweg was. Ik wilde hier weg, stoppen met rijden, ergens eten, en het liefst ergens aan het strand parkeren. Dit leek plotseling zo onmogelijk dat ik begon te huilen uit complete wanhoop, ik miste na een paar uur alles en iedereen en raakte het vertrouwen kwijt dat ik dit alleen aan kon. Na een hoop tranen besloot ik de weg te vragen bij een bezine pomp die op het punt stond om te gaan sluiten maar gelukkig kon de meneer door de deur nog net de richting naar de snelweg aanwijzen. Al snel zat ik weer op de snelweg opweg naar het strand. Bij het zien van het bordje richting 'de Haan' wist ik meteen dat dit mijn eerste bestemming zou zijn omdat dit de achternaam van Janice is en dit de beste reden was voor de plek voor mijn eerste bestemming.
